Weronika

Mijn verhaal

Mijn naam is Weronika en ik ben 23 jaar. Het is niet toevallig dat ik bij GHS terecht ben gekomen. Mijn ouders sorteerden bouwafval in Nederland en ik bleef achter in Polen. Ik vond het leven ver weg van mijn ouders, vooral mijn moeder, erg moeilijk. Een jaar nadat mijn ouders waren vertrokken, belde mijn moeder mij op en zei dat ze voor minimaal drie weken een chauffeur nodig hadden die het hele team naar het werk zou brengen en daarnaast mee zou helpen met het sorteren van bouwafval. Ze vroeg of ik daar interesse in had. Zonder te twijfelen ging ik akkoord. Zo begon mijn GHS-avontuur en het werken in het buitenland.

Vanaf het begin ben ik werkzaam geweest in het sorteren van bouwafval in combinatie met het werk als chauffeur. Ik kan met trots zeggen dat ik de enige vrouw binnen GHS ben, die zich bezighoudt met het verplaatsen van werknemers van de ene naar de andere locatie. Het is niet altijd eenvoudig. Zeker als je een kleine blonde vrouw bent en te maken krijgt met mannen die twee keer zo groot zijn en niet mee willen werken. Ze noemen me niet voor niets de ‘Lady Manager’ of ‘Wildstyle’. Ik stel duidelijke regels en grenzen. Ben je te laat om mee te rijden? Dan is dit jouw probleem. We vertrekken zonder jou, daardoor kom je niet op je werk en de gevolgen zijn voor jou.

Ik hou van mijn werk en ik kan me niet voorstellen om ergens anders te werken. Autorijden geeft mij energie en afval sorteren geeft mij voldoening. Ik vind het vooral leuk om nieuwe medewerkers te helpen, ze te leren wat het werk inhoudt en wat de regels zijn. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik tussendoor een andere baan heb gehad, maar vanaf de eerste dag wist ik dat het een vergissing was. Ik voelde me thuis bij GHS. Medewerkers zoals Paulina wachten op kantoor op je, luisteren naar je en helpen je waar nodig. Uit mijn ervaring en de verhalen die ik hoor van andere uitzendbureau’s, ga je dit nergens anders vinden. Deze openheid naar mensen is een uniek kenmerk van GHS!

Mijn plannen voor de toekomst? Ik wil graag in Nederland blijven, omdat ik mijn baan leuk vind. Daarnaast ben ik sinds kort ook verloofd. Mijn verloofde werkt ook bij GHS. Mijn moeder lacht me altijd uit en noemt me ‘windmolen’ en dat is waar, want in Nederland voel ik mij het beste.